فیوز؛
اولین بار توسط توماس ادیسون در سال ۱۸۹۰ میلادی ثبت اختراع شد. جزء اصلی ساخت فیوز، یک نوار فلزی است که در یک محفظه غیر
رسانا قرار دارد. در واقع فیوز یک وسیله جهت محافظت از مدار است که از ورود اضافه
جریان بیشتر از میزان تعیین شده جلوگیری می نماید و بدین طریق سبب ایمن ماندن مدار
از هرگونه کوتاه شدگی می شود. نحوه تشخیص اضافه جریان توسط فیوز بدین صورت است که
جریان اضافه سبب تولید گرما در فیوز شده و از آنجاییکه فیوزها، سیمهای نازکی از
جنس مس و یا فلزات زود گداخت حساس به حرارت هستند و در مسیر عبور جریان و در داخل
فیوز قرار دارند، به سرعت ذوب شده و در نتیجه مسیر عبور جریان و یا همان مدار
كوتاه فيوز قطع می شود و به بیانی واضحتر، اتصال کوتاه رخ می دهد.
جهت مطالعه ادامه مطلب به آدرس www.hooshmandbms.com مراجعه نمایید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر